نور به کتابت بباره

در مورد مطالعه کردن، چند فاکتور مهم و اساسی وجود دارد که رعایت آنها می‌تواند باعث حفظ سلامتی افراد اهل مطالعه بشود.

یکی از مهم‌ترین این فاکتورها، برخورداری از نور مناسب محیطی است که بیان این چند نکته درباره آن، ضروری به‌نظر می‌رسد:

1- توصیه ما به تمام افراد، مخصوصا دانش‌آموزان، این است که مطالعه خود را به ساعت‌هایی قبل از غروب آفتاب اختصاص بدهند تا بتوانند از نور طبیعی روز استفاده کنند.

2- نور طبیعی برای هر نوع مطالعه و در هر گروه سنی، به نورهای مصنوعی شب، برتری دارد و وسعت دید بهتری به فرد می‌دهد.

3- مطالعه خود را سینمایی نکنید. یکی از بدترین حالت‌های مطالعه برای چشم‌ها،  این است که تمام چراغ‌ها خاموش باشند و تنها نور یک چراغ مطالعه کوچک روی کتاب یا دفتر بتابد. این حالت باعث خستگی بیش از حد چشم‌ها در مدت زمان کوتاهی می‌شود.

4- بهتر است نور اتاقی که می‌خواهید در آن مطالعه بکنید، نوری یکنواخت و ترکیبی از نورهای سفید و زرد باشد.  نور زرد برای مطالعه، از نور سفید بهتر است و خستگی چشم‌ها را کمتر می‌کند. البته این به معنای تأکید مطلق به استفاده از نورهای زرد نیست و شما می‌توانید با توجه به شرایط محیط مطالعه، از نور سفید مهتابی هم کمک بگیرید اما بهتر است به استفاده از لامپ‌های زرد و کم‌مصرف هم برای مطالعه، عادت بکنید.

5- تاباندن نور چراغ مطالعه روی کتاب به‌ صورت موضعی و منطقه‌ای به‌هیچ عنوان توصیه نمی‌شود. بهتر است اگر می‌خواهید از چراغ مطالعه هم استفاده کنید، انواعی از آن را بخرید که نور زیادی در تمام سطح کتاب پخش می‌کنند و محیط گسترده‌ای را از نظر نوری، پوشش می‌دهند.

6- بهتر است اگر شب و تاریکی را برای مطالعه انتخاب می‌کنید، نورمصنوعی چراغ، چراغ مطالعه یا لامپ‌های مهتابی را طوری تنظیم کنید که از بالا پخش بشوند و محیط مطالعه را روشن کنند. تابش موضعی نور یا تابش نور از کناره‌ها برای مطالعه چندان مناسب نیست و علاوه بر آزار دادن چشم‌ها، باعث خستگی زودرس آنها هم می‌شود.

7- نور پخش‌شده باید از بالا و سمت جلوی کتاب باشد. اگر نور از پشت سر به کتاب تابیده بشود، سایه خود فرد هنگام مطالعه روی خطوط می‌افتد و امکان بهره‌مندی از روشنایی لازم و کافی را از بین می‌برد. ایجاد سایه روی کتاب و مطالعه طولانی‌مدت در این حالت، باعث آسیب دیدن چشم‌ها و خستگی آنها می‌شود.

كتابشناسي حضرت علی اکبر(ع)

19 خرداد(يازدهم شعبان) برابر است با سالروز ولادت حضرت علي‌اكبر(ع)، فرزند امام حسين(ع). به همين مناسبت مروري داريم بر مهمترين كتاب‌هايي كه در سال‌هاي اخير درباره ايشان تأليف و منتشر شده‌اند.

حضرت علي اكبر(ع) فرزند بزرگ ابي عبدالله الحسين(ع) يازدهم شعبان سال 43 قمري در مدينه منوره ديده به جهان گشودند. پدر گراميشان امام حسين‌بن علي بن ابي طالب(ع) و مادرشان ليلي بنت ابي مرّه‌بن عروه‌بن مسعود ثقفي از طايفه خوش نام و شريف بني‌هاشم بودند.

درباره شخصيت علي اكبر(ع) در كتاب‌هاي ديني آمده است كه ايشان جواني خوش چهره، زيبا، خوش زبان و دلير و از جهت سيرت، خلق، خوي و صباحت رخسار، شبيه‌ترين فرد به پيامبر اكرم(ص) بودند و شجاعت و رزمندگي را از جدشان علي‌بن ابي طالب(ع) به ارث برده و جامع كمالات، محامد و محاسن بودند.

در روايتي به نقل از شيخ جعفر شوشتري در كتاب «خصائص الحسينيه» آمده است: «اباعبدالله الحسين هنگامي كه علي اكبر را به ميدان مي‌فرستاد، به لشكر خطاب كرد و فرمود؛ "يا قوم، هولاءِ قد برز عليهم غلام، اَشبهُ الناس خَلقاً و خُلقاً و منطقاً برسول الله ..." اي قوم، شما شاهد باشيد، پسري را به ميدان مي‌فرستم كه شبيه‌ترين مردم از نظر خلق و خوي و منطق به رسول الله(ص) است. بدانيد هر زمان ما دلمان براي رسول‌الله(ص) تنگ مي‌شد، نگاه به وجه اين پسر مي‌كرديم.»

امام حسين (ع) در تربيت ايشان و آموزش قرآن، معارف اسلامي، اطلاعات سياسي و اجتماعي تلاش‌هاي بليغي به عمل آوردند و از وي يك انسان كامل و نمونه ساختند كه شگفتي همگان از جمله دشمنانشان را بر انگيخت.

حضرت علي اكبر(ع) در ماجراي عاشورا حضور فعال داشتند و در تمام حالات در كنار پدرشان، امام حسين(ع) بودند و با دشمنانشان به سختي مبارزه مي‌كردند.

شيخ جعفر شوشتري در كتاب «خصائص» نوشته است: «هنگامي كه ابا عبدالله‌الحسين عليه السلام در كاروان خود حركت به سمت كربلا مي‌كرد، حالتي به حضرت(ع) به‌ نام نوميه به ايشان دست داد، در آن حالت مكاشفه‌اي براي حضرت(ع) رخ داد، از آن حالت كه خارج شد استرجاع كردند و فرمودند؛ «انا لله و انا اليه راجعون » علي اكبر(ع) در كنار پدر بود و مي‌دانست امام بيهوده كلامي را به زبان نمي‌راند، سوال كردند؛ پدرجان چرا استرجاع فرمودي؟ حضرت بي‌درنگ فرمودند؛ الان ديدم اين كاروان به سمت قتلگاه مي‌رود و مرگ در انتظار ماست، علي اكبر(ع) سوال كردند؛ پدر جان مگر ما بر حق نيستيم؟ حضرت فرمودند؛ آري ما بر حقيم. علي اكبر(ع) عرضه داشتند؛ پس از مرگ باكي نداريم.»

ايشان نخستين شهيد بني هاشم در روز عاشورا بودند و حدود 25 سال داشتند. برخي راويان در كتاب‌هاي حديثي، سن ايشان را 18 و برخی 20 سال نیز گفته‌اند. شجاعت و دلاورى فرزند ارشد سيدالشهداء(ع)، رزم‌آورى، بصيرت دينى و سياسى ايشان، در سفر كربلا به‌ويژه در روز عاشورا تجلى يافت.

روز عاشورا نيز پس از شهادت ياران امام(ع)، نخستين كسى كه اجازه ميدان طلبيد تا جان خود را فداى دين كند، ايشان بودند. اگرچه به ميدان رفتن آن حضرت بر اهل‌بيت(ع) و بر امام(ع) بسيار سخت بود، ولى از ايثار و روحيه جانبازى ايشان جز اين انتظار نبود. وقتى به ميدان می‌‏رفتند، امام حسين(ع) در سخنانى سوزناك به آستان الهى، آن قوم ناجوانمرد را كه دعوت كردند ولى تيغ به رويشان كشيدند، نفرين كرد.

على اكبر(ع) چندين بار به ميدان رفت و رزم‌هاى شجاعانه‌‏اى با انبوه سپاه دشمن كرد. پس از شهادت، امام حسين(ع) صورت بر چهره خونين حضرت على اكبر(ع) نهادند و دشمن را باز هم نفرين كردند؛ «قتل الله قوما قتلوك...». حضرت على اكبر(ع)، نزديكترين شهيدى‌است كه با امام حسين(ع) دفن شدند. مدفن ايشان پايين پاى ضریح مقدس اباعبد‌الله الحسين(ع) در کربلای معلّی قرار دارد.

درباره كرامات وجودي و نقش‌آفريني ايشان در واقعه كربلا كتاب‌هاي فراواني به رشته تحرير درآمده اند كه برخي از مهمترين اين آثار در سال‌هاي اخير، عبارتند از:

ـ دلیران نامدار کربلا، علی اکبر/ کریم باوفا، عزیزالله امیرشقاقی/ احرار / 1382

ـ شبه المصطفی(ص)، شرح زندگانی حضرت علی اکبر(ع)/ مجید زجاجی مجرد/ مرسل/1382

ـ خورشید جوانان، شرح زندگانی و کرامات حضرت علی اکبر(ع)/ سیدمحمدرضا حسینی/ موسسه فرهنگی سماء / 1383

ـ انصارالحسین(ع) شامل، مناقب و مصائب حضرت زینب(س)، حضرت ابوالفضل(س)، حضرت علی اکبر(س)/ سیدمهدی مرعشی نجفی/ پریور/ 1383

ـ زندگانی قمر بنی هاشم حضرت ابالفضل عباس بن علی بن ابیطالب علیه السلام و زندگانی حضرت علی اکبر شهید علیه السلام و حضرت علی اصغر علیه السلام/ عمادالدین حسین اصفهانی/ کتابچی / 1386

ـ دیوان اشعار مذهبی «قصر نور»؛ حضرت امام حسین سیدالشهدا(ع) و حضرت ابالفضل العباس، قمر بنی هاشم(ع) و حضرت علی اکبر و سایر شهداء گرانقدر دشت کربلا / سیدهاشم موسوی (شاعر)/ آرمان رشد / 1386

ـ حضرت علی اکبر(ع)/ سیدمحمدتقی مدرسی، محمد شوشتری زاده (مترجم)/ محبان الحسین (ع) / 1386

ـ آینه محمد صلی الله علیه و اله؛ فرازهایی از زندگی حضرت علی اکبر علیه السلام/ محمدباقر انصاری/ دلیل ما / 1386

ـ شقایق دشت کربلا؛ حضرت علی اکبر(ع)/ جواد نعیمی (بازنویسی)، حسین آسیوند (تصویرگر)/ عروج اندیشه / 1387

ـ هیات بهشت؛ شعر، ارتباط امام زمان(عج)، کرامات حسینی، گریز، روضه، نوحه، ...: حضرت علی اکبر(ع)/ جواد حیدری (گردآورنده)/ صیام، آرام دل/ 1387

ـ مقتل علی اکبر؛ اولین مقتل مستند حضرت علی اکبر استخراج شده از مقاتل معتبر تا قرن هفتم هجری/ علی اکبر صداقت/ بکاء / 1387

7 کتاب درباره امام (ره) و 15 خرداد

انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی، کتاب‌های متعددی درباره امام خمینی (ره) بنیان گذار جمهوری اسلامی و قیام پانزده خرداد دارد که در ادامه به معرفی این کتاب‌ها می پردازیم:

1. تاریخ شفاهی زندگی و مبارزات امام خمینی در نجف(تألیف اکبر فلاحی)

تاریخ انقلاب اسلامی را می‌توان به چند مقطع مشخص دوره‌بندی نمود: نخست دوره‌ی آغاز نهضت اسلامی از سال 1341 تا 1343؛ دوره‌ی دوم دوران تبعید حضرت امام از ایران از سال 1343 تا 1356؛ دوره‌ی سوم اوج‌گیری نهضت اسلامی از آبان 1356 تا شهریور 1357 و دوره‌ی چهارم دوران پیروزی انقلاب اسلامی در نیمه‌ی دوم سال 1357. دوره‌ی دوم تاریخ انقلاب اسلامی طولانی‌ترین مقطع آن است که رهبر کبیر انقلاب به مدت یک سال  در ترکیه و سپس در عراق در تبعید به سر بردند. محدودیت‌هایی که در ترکیه وجود داشت امکان فعالیت‌های مبارزاتی را فراهم نمی‌کرد لیکن در نجف اشرف حضرت امام با استفاده از آزادی عمل بیشتر نسبت به ترکیه فعالیت‌های اساسی و اصولی خود را ادامه و گسترش دادند. انتخاب عراق به عنوان محل تبعید دوم امام از سوی رژیم پهلوی با اهداف خاصی صورت گرفت که از آن جمله می‌توان به تحت‌الشعاع قرار گرفتن شخصیت و مبارزات امام خمینی در حوزه‌ی علمیه‌ی نجف به دلیل جو غیرسیاسی حاکم بر آن حوزه، انزوای علمی و اجتماعی امام خمینی در عراق با وجود مراجع عظام تقلید همانند آیت‌الله العظمی حکیم، آیت‌الله العظمی خویی و آیت‌الله العظمی شاهرودی و مراجع دیگر در آن حوزه‌ی علمیه، رهایی رژیم پهلوی از فشار افکار عمومی مردم ناشی از تبعید امام خمینی به ترکیه اشاره کرد. تعامل و روابط حضرت امام با مراجع عظام تقلید، طلاب و روحانیون ایرانی، شیوه برخورد امام خمینی با  رژیم بعثی عراق و فعالیت‌های علمی و مبارزاتی حضرت امام در نجف از موضوعات مهم این مقطع تاریخی است. اما مهم‌ترین موضوع این دوره، تدریس «حکومت اسلامی یا ولایت فقیه» از سوی امام خمینی در سال 1348 در نجف اشرف است.

2. تاکتیک‌های مبارزاتی امام خمینی (تألیف حسین احمدی)

وجود سه عنصر رهبری، حضور مردم و ایدئولوژی انقلابی‌ برای هر انقلابی لازم است. در انقلاب اسلامی ‌ایران نیز پیوند عمیق و آگاهانه‌ی رهبری و مردم براساس مکتب تشیع عامل محرکه‌ی انقلاب بود. امام‌خمینی(ره) روحانی مجاهد و مرجع تقلید مبارزی بود که با الهام از سیره‌ی نبّی‌ گرامی ‌اسلام(ص) و امامان شیعه و در سایه‌ی درس‌آموزی از تاریخ اسلام و کسب تجربه از رویدادهای زندگی، مبارزه با ظلم و جور سلسله‌ی پهلوی را تکلیف شرعی و الهی دانسته و ابتدا در یک فرایند نسبتاً طولانی با توکل بر خدا و اخلاص در اعمال و رفتار خویش، با تبلیغ و ترویج اسلام ناب محمدی(ص)، مردم و فضای فکری حوزه‌های علمیه را با جریان مبارزه همراه کرد. سپس در قامت یک احیاگر دینی تبیین تازه‌ای از مفاهیم و مضامینی چون: «عدالت»، «شهادت» و «حکومت» ارائه کرد و با طرح تئوری ولایت فقیه، مشروعیت نظام شاهنشاهی را زیر سۆال برد. ایشان بعد از قیام 15خرداد 42 مورد توجه آحاد جامعه‌ی ایران قرار گرفته و با افشای جنایات خاندان پهلوی و وابستگی آنان به اجانب، سرنگونی حکومت را اولویت اصلی مبارزه شمرد و در وطن و تبعید، همه‌ی آزادی‌خواهان را به یاری فراخواند.

3. درآمدی بر دیدگاه‌های جامعه‌شناختی، سیاسی و فقهی امام خمینی(ترجمه مالک عبدی)

در عصر مدرن که دوران رشد فزاینده‌ی اندیشه‌های سکولار بوده است، پیروزی انقلاب اسلامی در ایران به رهبری یک مرجع دینی و با ماهیت و عنایتی معنوی و الهی، پدیده‌ای شگرف و در نوع خود بی‌نظیر است. انقلاب ایران در مقایسه با سایر انقلاب‌های عصر حاضر هم به لحاظ انگیزه‌ها و عوامل وقوع، هم در عامل رهبری و هم در زمینه‌ی حضور گسترده مردم و همنوایی با این حرکت بزرگ، انقلابی منحصر به ‌فرد و متمایز می‌باشد.

بی‌تردید در هر انقلابی عامل رهبری که نقش بسیج توده‌های مختلف اجتماعی در راستای تحقق انقلاب و آرمان‌های آن را برعهده دارد، بسیار مهم و تعیین‌کننده است. این عامل در خصوص انقلاب اسلامی ایران نمود بیشتری داشته و بسیار برجسته است؛ به طوری‌که می‌توان ادعا کرد عامل رهبری امام خمینی مهم‌ترین و تعیین‌کننده‌ترین نقش را در پیروزی این انقلاب داشت.

کتاب حاضر به قلم مصطفی رافعی به جنبه‌های مختلف شخصیت و اندیشه‌های امام خمینی پرداخته است. این کتاب ضمن بیان خاستگاه تاریخی و نظری اندیشه سیاسی امام خمینی، جایگاه فلسطین، آمریکا، جهاد، انقلاب، اجتهاد، حکومت اسلامی و مسائل مربوط به زنان را در اندیشه و دیدگاه‌های ایشان تبیین کرده است که می‌تواند در فهم اندیشه و عمل سیاسی رهبر کبیر انقلاب اسلامی مفید واقع شود.

4. تاریخ قیام 15 خرداد به روایت اسناد (تألیف جواد منصوری)

پانزدهم‌ خرداد نقطه‌‌ی عطف‌ مسیر نهضت‌ اسلامی‌ ایران‌ و سرفصل‌ آغازین‌ انقلاب‌ اسلامی‌ است‌. گرچه‌ آن‌ روز تاریخی‌ تبلور اوج‌ وفاداری‌ امت‌ اسلامی‌ به‌ مرجع‌ دینی‌ خودشان‌ بود؛ امّا چرایی‌ و چگونگی‌ آن‌ وفاداری‌ نیز، شایسته‌ی‌ تحقیق‌ است‌.

دستگیری‌ یک‌ مرجع‌ معترض‌ و کشتار صدها تن‌ از مۆمنان‌ و مقلدان‌ وی‌ در تاریخ‌ ایران‌ بی‌سابقه‌ به‌شمار می‌رفت‌ و نشانه‌ای‌ بود از پیدا شدن‌ عاملی‌ جدید و تأثیرگذار در تصمیم‌گیری‌ سردمداران‌ رژیم‌. در آن‌ روزگار، رهبری‌ نهضت‌ دست‌های‌ پنهان‌ این‌ عامل‌ نوپدید را به‌خوبی‌ احساس‌ می‌کرد و بر آن‌ بود که‌ به‌ افشای‌ آن‌ بپردازد. این‌ نیروی‌ پنهان‌ چیزی‌ نبود جز امپریالیسم‌ امریکا که‌ امام‌ خمینی‌ در بیانیه‌ها، پیام‌ها و سخنرانی‌های‌ خود، ام‌الفسادش‌ می‌خواند و شاه‌ را نیز آلت‌ اراده‌ی‌ امریکا معرفی‌ می‌کرد. آن‌ روزها درک‌ این‌ موضع‌ برای‌ اکثر مردم‌ دشوار بود؛ امّا روند حرکت‌ رژیم‌ از کاپیتولاسیون‌ تا ژاندارمی‌ منطقه‌ و دخالت‌های‌ آشکار امریکا، آن‌چنان‌ موضوع‌ را مبرهن‌ ساخت‌ که‌ در حرکت‌های‌ سال‌های‌ 56ـ 57، «مرگ‌ بر امریکا» شعار اصلی‌ مردم‌ گشت‌. بنابراین‌ 15 خرداد اوّلین‌ رویارویی‌ نیروهای‌ اسلامی‌ با امریکا و پی‌ریزنده‌ و بیان‌گر هویت‌ نهضت‌ اسلامی‌ ایران‌ به‌ رهبری‌ امام‌ خمینی‌ بود.

5. درآمدی بر نظریه سیاسی امام خمینی(تألیف محمدرضا دهشیری)

امام خمینی (ره) به عنوان نظریه پرداز نظام جمهوری اسلامی و معمار آن در زمینه نهادسازی و تبیین جهت گیریها و رویکردهای سیاسی، دریای اندیشه ای را به وجود آوردند که از زلال اسلام ناب محمدی (ص) سرچشمه گرفته بود.ایشان نه تنها در بعد عملی، که از جنبه های نظری نیز توانست شالوده اندیشه ای حکومتی را بنا نهد که از ره یافت ایشان به نقش سازنده و بالنده اسلام در جامعه و پیوند عمیق و ناگسستنی بین دین و سیاست ریشه گرفته بود. در این کتاب سعی شده است نظریه های سیاسی امام خمینی در چهار حوزه نهضتی، دفاعی، مبانی سیاست حکومتی و سیاست خارجی مورد بررسی قرار گیرد.

 

6. ولایت مطلقه فقیه از دیدگاه امام خمینی(تألیف بهرام اخوان کاظمی)

قرن بیستم را می‌توان قرنی به‌شمار آورد که جهان وقایع و تحولات بی‌نظیری را در همه‌ی عرصه‌ها شاهد بود و هنوز هم در یازدهمین سال از قرن بیست‌ویکم، در بسیاری از محافل و مجامع علمی، فرهنگی، سیاسی و ... صحبت از مرور و بررسی رویدادها و دستاوردهای سده‌ی بیستم است. بسیاری از صاحب‌نظران، پیروزی انقلاب اسلامی ایران و به تبع آن، رشد روزافزون اسلام‌گرایی در بیشتر مناطق عالم را از رخدادهای مهم قرن مزبور به‌شمار آورده‌اند و با گذشت 31 سال از این واقعه، هنوز با رهیافت‌های متعدد، به تحقیق در این‌باره مشغول‌اند. دراین‌میان، بدیهی است سهم نویسندگان و صاحب‌نظران ایرانی و خصوصاً افرادی بیشتر است که خود با همه‌ی وجودشان این انقلاب را در همه‌ی مراحل لمس ‌نموده‌اند و به‌عبارتی با آن زندگی کرده‌اند. محقق در این کتاب کوشیده با بررسی علمی و دقیق آثار و اندیشه‌های حضرت امام خمینی (ره)، ثبات و استمرار ولایت مطلقه فقیه را در اندیشه و سیره‌ی ایشان تبیین کند.

7. اندیشه سیاسی امام خمینی (تألیف مریم‌السادات حسینی)

اندیشه‌ی سیاسی امام خمینی مبتنی بر اسلام است. در این اندیشه، ساماندهی زندگی سیاسی جامعه‌ی اسلامی محور تأسیس نظام سیاسی بوده و با توجه به اهمیت ساماندهی حیات سیاسی و اجتماعیِ انسانِ مسلمان در جامعه‌ی اسلامی و با هدف فراهم‌کردن امکانات رشد و تعالی او و با پیش‌فرض‌های برخاسته از دین و اهداف آن به پیش می‌رود. مبانی اندیشه‌ی سیاسی امام خمینی متأثر از اندیشه‌ی سیاسی اسلام، در حوزه‌ی مبانی و پیش‌فرض‌های کلامی، فلسفی و اخلاقی ثابت است اما در زمینه‌ها و شرایط محیطی و در چارچوب مبانی و اصول و قواعد، متغیر و منعطف و متأثر از ارزیابی شرایط و اقتضائات زمانی و مکانی جوامع اسلامی است.

در این اثر به بررسی مبانی اندیشه‌ی امام در فلسفه، عرفان و اندیشه‌ی سیاسی اسلام پرداخته شده است. منابع و متون اندیشه‌ای امام خمینی معرفی شده‌اند، بنیادهای نظری اندیشه‌ی سیاسی امام خمینی مورد بحث و بررسی قرار گرفته و به مباحث مهم و بنیادین اشاره شده است. در ضمن مبانی معرفت‌شناسی، هستی‌شناسی و انسان‌شناسی، عرفانی، کلامی و فقهی و اصولی اندیشه‌ی سیاسی ایشان مورد بررسی قرار گرفته است.

در بررسی مباحث مهم اندیشه‌ی سیاسی امام خمینی هم به بحث از دین و سیاست، ضرورت حکومت، حکومت مطلوب، ویژگی‌های حاکم اسلامی، شرایط ولی‌فقیه، اندیشه‌ی جمهوری اسلامی، نقش مردم در مشروعیت حاکم و حکومت اسلامی، محدوده‌ی اختیارات حکومت اسلامی و وظایف و جهت‌گیری‌های حکومت اسلامی پرداخته شده است.