کتاب « بهارستان طنز » نوشته محمد حاجي حسيني ميباشد .کتاب حاضر حاصل شصت و يک سال کار ادبي نويسنده در حوزه طنز است ، او که سي و پنج سال به طور مداوم در راديو با برنامه​هايي نظير صبح جمعه با شما، عصر پنجشنبه، عصر جمعه، راه شب و .......و همچنين به طور همزمان همکاري با مطبوعاتي نظير توفيق، خورجين، گل​آقا، طنز پارسي و .... داشته است، سعي نموده گزيده شصت و يک سال کار خود را به صورت فکاهه و طنز ارائه دهد.باشد تا براي لحظاتي خاطرتان را شاد و لبتان را خندان نمايد.

دوست عزيزم براي مطالعه اين کتاب به سايت کتابخانه ديجيتال دبيرستان نداي سيدالشهدا «ع» مراجعه فرماييد.

معرفی اجمالی مولف نهج البلاغه:

محمد بن ابی احمد، کنیه اش ابوالحسن و ملقب به "رضی" و مشهور به "سید رضی" و شریف رضی از علمای بزرگ شیعه و از شعرای بزرگ زمان خود و برادر والا گهر "سید مرتضی" علم الهدی است که در سال 359 هـ ق در بغداد متولد شد. نسب او با پنج واسطه به امام موسی بن جعفر علیه السلام می رسد. ریاست و نقابت سادات علوی، حتی در زمان پدرش به او محول شد. در زهد و تقوی و ورع، در کمال نفس، در علم و ادب، وثاقت و علو همت و فنون شعری و علوم قرآنی و .... دانشمند زمان و متبحر و یگانه دوران بود. حدود ده سالگی، شعر گفتن را شروع کرد و در هر موضوعی که می خواست، شعری در نهایت بلاغت می سرود. شدت هوش و استعدادش آنچنان بود که "نحو" را قبل از ده سالگی از "ابن السیرافی نحوی" یاد گرفت. یکی از اساتیدش "شیخ مفید" می باشد. حافظ کل قرآن بود و بالاخره جامع جمیع علوم و صفات حسنه و تالیفات زیاد در علوم دینیه و فنون ادب و تنوع علمی او در زمینه‌های گوناگون، موافق هر غریبه و آشناست و نیازی به اقامه برهان و بینه نیست. این عالم بزرگوار، در سال 404 هـ ق، در بغداد، در سن 45 سالگی دار فانی را وداع کرد. مزار شریف وی، در محله کرخ بغداد واقع و زیارتگاه همگان می باشد.

ساختار و معرفی اجمالی نهج البلاغه:

سخنان آن حضرت در کتاب نهج​البلاغه بر مدار سه اصل است:

باب اول: خطبه ها و اوامر

باب دوم: نامه ها و رسائل و وصایا

باب سوم: کلمات قصار، حکمت آمیز و مواعظ

کتاب حاضر شامل جملات حکمت​آميز مي​باشد.

دوست عزيزم شما ميتوانيد براي مطالعه اين کتاب آموزنده و استفاده از سخنان زيباي حضرت علي​ «ع» به سايت کتابخانه ديجيتال دبيرستان نداي​سيدالشهدا «ع» مراجعه فرماييد.

يکی از شعرهای ناب و زیبای سهراب،« صدای پای آب» است. صدای پای آب منظومه ی بلندی است که در سال هزار و سیصد و چهل و سه در محلّی میان شهر کاشان و مشهد اردهال به نام روستای چنار سروده شده است.

این شعر یک نوع بیوگرافی و شرح حال نویسی محسوب می شود که شاعر شرح زندگی خودش را می نویسد و سپس به مهمانی دنیا می رود .
او در این مجموعه نگاه خاصّی به طبیعت دارد و همه ی تجارب درونی و برونی خود را در آن می گنجاند .

ادراک آدمی از طبیعت به وسیله ی واژه ها نمی تواند توصیف شود و همین دلیلی است که باعث می شود شاعر با استعارات و تلمیحات و کنایات و تشبیهات مقصود خود را بگوید.

مضمون شعر{صدای پای آب} که یک دوره جهان بینی سهراب را بیان می کند ، آغاز تحوّلی بود برای دگرگونه اندیشی و دگر گونه زیستن . هر چند او صریحاً از ارائه ی یک ایدئولوژی نظاممند و دارای چهار چوب خاص، سر باز می زد ، چون او فراتر از محدوده های تنگ ایدئولوژی می اندیشید ، احساس او متعلّق به کلّ هستی بود.کلّ طبیعت و زمین و آسمان و مردم. برای همین،چشم هایش را شسته بود و جور دیگر می دید.

سپهری ،حفره های یأس ها و دلمردگی ها را در « مرگ رنگ » و « زندگی خواب ها » و « آوار آفتاب » سپری کرده است این اضطراب و بی هویّتی و سرگشتگی را می توان فقط در مجموعه های قبلی مشاهده نمود.اشعار سپهری در حقیقت تلاشی پیگیر برای جستجوی هستی خویش و عبور از برهوت بی هویّتی است . موفَّقیّت او در این منظومه در گرو حرکت تحوّلی او بخصوص زبان و اندیشه ی اوست.

وزن شعر این منظومه نسبتاً ضرب آهنگ تندی دارد البته نه تمام مصاریع ،بلکه تعدادی از آنها ، امّا با یک نگاه کلَی می توان این حکم را صادر کرد که از لحاظ یکنواختی وزن و آهنگ ، صریح تر و روان تر از «شرق اندوه» است.در این منظومه ، روانی اشعار از لحاظ آهنگ و وزن ، پخته تر شدن شاعر را نوید می دهد. او در این مجموعه نسبت به جاذبه های بودا یک استقلال اندیشه و سلوک ویژه ای اتخّاذ می کند و به هویّت اصلی خود باز می گردد.

صدای پای آب دست کم ازنظر گوناگونی مطالب و اطّلاعات جامعی که شاعر درباره ی خود در زمان گذشته و حال و همچنین اندیشه واحوال خود ارائه می کند، مفصّل ترین شعر سپهری نیزهست.

دوست گرامي براي مطالعه اين اشعار زيبا به سايت کتابخانه ديجيتال دبيرستان نداي سيدالشهدا «ع» مراجعه فرماييد.

کتاب الهی نامه یکی از زیباترین آثار عطار و ادبیات فارسی است که از قرن 6 هجری برای ما به یادگار مانده است. معجزه عطار در این اثر و سایر آثارش، زبان ساده و شیوای اوست. عطار عمیق ترین مسایل عرفانی را با ساده ترین زبان بیان می کند.

یکی دیگر از خصوصیات عطار، استفاده از حکایات بیشمار در آثارش است به طوری که تنها در کتاب الهی نامه 260 حکایت کوتاه و بلند می آورد. عطار هر کجای داستان اصلی، قصد تاکید بر موضوعی را دارد، به وسیله حکایات مختلف آن موضوع را عنوان می کند. این یکی از زیباترین خصوصیات آثار اوست، چرا که خواننده با مطالعه هر یک از آثارش نه تنها با یک موضوع مهم و کلیدی درباره حقیقت هستی روبرو می شود، بلکه به واسطه عنوان حکایات مختلف با شخصیت های مهم عرفانی، تاریخی و اجتماعی و همچنین با برخی آداب و رسوم، طرز فکر و اندیشه قرن 6 هجری نیز آشنا می گردد.