چرا نباید عصبانی شویم؟

وقتی شخصی عصبانی می شود، غده های خاصی در بدن وی فعال شده و باعث ترشح آدرنالین و هورمون های تنش زای دیگر می گردد که عواقب قابل توجه فیزیکی دارند. صورت قرمز می شود، فشار خون بالا می رود، صدا بلندتر، نفس ها بیش تر و عمیق تر، عضلات دست ها و پاها منقبض و ضربان قلب تندتر می‌شود. در این حالت بدن وارد مرحله ای از هیجان می‌گردد.

اگر انسان خود را به خشم بسپارد، بارها و بارها این علامات تکرار شده و دچار مشکلات جدی سلامت جسمانی می‌شود. اثر هورمون‌هایی که در مدت خشمگین شدن ترشح می‌شوند، می‌تواند به احتمال خطر بیماری‌هایی شریانی و دیگر بیماری‌های مرگ بار مثل سکته‌ها، زخم‌معده و فشارخون بالا بیفزاید. بنابراین به نفع شماست که کنترل نفس را بیاموزید یا به هر صورتی، خشم خود را کاهش دهید.

تحقیقات اخیر ثابت کرده مردمی که به سادگی دچار خشم می شوند، بیش‌تر از کسانی که به سادگی خشمگین نمی‌شوند، دچار حملات قلبی می شوند.

قبل از این که خشم، تو را بسوزاند، خشمت را بسوزان!

در ضمن ثابت شده که وقتی فردی آرام، خوشحال و راضی است عمل هضم در او به طور عادی صورت می‌گیرد. وقتی فردی تحت نفوذ خشم است، دستگاه گوارش فلج می‌شود، بنابراین پزشکان توصیه می‌کنند که هنگام غذاخوردن باید خوشحال و خوش‌طبع و راضی باشید. اگر روحیه خوبی ندارید بهتر است دست از خوردن بکشید.

زخم های معده از عصبانیت ایجاد می‌شوند. حتی پس از عمل جراحی اگر عصبانیت ادامه یابد، دوباره عود می‌کند.

عصبانیت بر تمام بدن تأثیر می‌گذارد، چون عصبانیت سم است. یک بار درباره‌ی مادری که نوزادی داشت و مرتباً عصبانی می‌شد، مقاله‌ای خواندم. هنگامی که عصبانی بود به نوزاد خویش شیر می‌داد، پس از مدتی نوزاد مُرد. عصبانیت در شیر مادر، سم ترشح کرده بود.

منبع:

کتاب: خشمت را بسوزان قبل از آن که خشم تو را بسوزاند.

نوشته ی: جی. پی. واسوانی

مترجم: شهناز مجیدی