صداي ترمز اتوبوس مدرسه آمد.بعد قيژ در فلزي حياط و صداي دويدن روي راه باريکه​ي وسط چمن.لازم نبود به ساعت ديواري آشپزخانه نگاه کنم. چهار و ربع بعدازظهر بود . در خانه که باز شد ، دست کشيدم به پيشبندم و داد زدم « روپوش در آوردن، دست و رو شستن، کيف پرت  نمي​کنيم وسط راهرو.......

دوستان عزيزم براي مطالعه کتاب داستان چراغ​ها را من خاموش مي​کنم به سايت کتابخانه ديجيتال دبيرستان نداي سيدالشهدا ع مراجعه فرماييد.